De kracht van het Nu
Geschreven door Marjolein Fletterman
Tijd bestaat niet… tijd bestaat echt niet, flitst er nog een keer door mij heen, terwijl ik met met m’n ogen gesloten over het strand loop. Kippenvel over mijn lijf. Maar niet door de kou! Vier keer tellen op een inademing en vier keer tellen op een uitademing.
Vol vertrouwen
Zo begon ik een paar minuten geleden te lopen. Een lopende meditatie glimlach ik tegen mijzelf, bestaat dat? Ik sluit voor de grap mijn ogen en adem rustig door. Vol vertrouwen loop ik over het lege strand, met het ruisen van de wind en de stromende golven van de zee als enig geluid buiten mij. Verder niks. Zand en lucht. Ik voel me rijk!
Alles en niks
Hee.. dat was apart… Ik nam waar dat mijn benen liepen en tegelijkertijd was ik niet degene die bewoog! De ‘ik’ als Marjolein bestond niet. Zo voelde het terwijl ik daar met mijn ogen dicht op het strand liep. Er was verstilling. Oneindigheid. Ik wist dat mijn lijf liep, mijn benen zetten de ene stap na de andere, maar tegelijkertijd was ik stil, was ik die benen niet. Ik bleef waar ik was. Ik ging niet vooruit. Ik wás gewoon. Heel aanwezig. Verder niks en tegelijkertijd alles.
Bewust
De zee deed gewoon haar ding, net zoals de meeuwen en de wolken. Wanneer ik mijn ogen weer opendeed, identificeerde ik me vrij snel weer met mijn lijf. Ik voelde gewoon dat ik dat deed! Ik was mij heel erg bewust van wie ik werkelijk ben, en dat was niet mijn lijf! Het strand en de zee, en ik als Marjolein, waren er alleen wanneer ik mijn ogen opendeed en mijn lijflijke zintuigen het weer overnamen.
Alles op tijd
In ons dagelijks leven rennen we allemaal maar door, regelmatig denkend dat we ergens anders willen of moeten zijn dan waar we op dat moment zijn. We houden altijd rekening met de tijd. Voelen tijdsdruk. Willen ergens op tijd zijn. Maar op dat moment, daar op het strand, was er geen tijd! Als het daar niet is, waarom zou het dan ergens anders wel zijn? Tijd is iets wat de mens verzonnen heeft, lang geleden. De natuur heeft geen klok nodig om te gedijen en ik geloof wij in wezen ook niet. Het is handig in onze huidige maatschappij, maar ik geloof niet dat het ooit de bedoeling is geweest dat we er gestrest door moeten raken.
Ieder moment
We zijn ons gedrag gaan meten aan tijd. Maar zijn we daardoor tegelijkertijd niet vergeten te voelen wie we zijn en wat onze behoefte van het huidige moment is? We vragen aan de ander: ’Is er nog tijd?’ dan nemen we nog een kopje koffie. ‘Hoe laat is het? O, dan wil ik nu naar bed’. ‘Moeten we niet eens eten, het is al zeven uur’. Waarom laten we dat wat we doen afhangen van de tijd, iets wat door anderen ooit lang geleden verzonnen is? Geven we hiermee niet onze vrijheid weg? Ik weiger te geloven dat het de bedoeling is dat we onze persoonlijke behoeftes op Tijd moeten afstemmen. Daarmee zetten we onszelf enorm vast! Zou het niet veel fijner zijn om je af te stemmen op jezelf, op je eigen kompas, om te voelen wat er nu is, welk verlangen er is, welke passie er is? Wat ieder moment is wat er geboren wil worden, dóór jou?
Nu
Nadat ik weer een poosje met mijn ogen open had gelopen, realiseerde ik mij dat mijn hoofd zo ver mogelijk wilde lopen, het lange, stille strand van Schier helemaal zien, vanuit de overtuiging dat ik anders niet alles uit de dag zou halen wat er in zit. Hierdoor gaf ik totaal geen ruimte aan het heden, het NU. Terwijl daar alles in zit! Altijd! Diep van binnen wilde ik alleen maar in het NU zijn. Meer ervaren van wat ik net tijdens het lopen had ervaren. Ik wilde stil zijn. Zitten. Luisteren. Verbinden. Schrijven. Delen. Gewoon zijn. In de duinen met uitzicht op zee.
Tijd genoeg
Ik pak mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. Hoeveel tijd heb ik nog voordat de boot weer richting het vaste land vertrekt? Er schiet razendsnel door mij heen ‘doe geen moeite’, maar ik heb hem al te pakken. Ik druk op de home button. En nog een keer. Het scherm blijft zwart…. Wat ik ook doe, hij blijft volledig uit… ‘Zie je wel, tijd bestaat niet’, roep ik heel hard tegen de zee en de meeuwen, met een schaterende lach! Wat een vrijheid! Wat een rijkdom! Mijn ‘buitenwereld’, in dit geval mijn telefoon, bevestigt het maar mooi 😉
Hoe kan ik anders in het hier en nu zijn dan zonder tijd?
♥ Marjolein
